Als ik zelf ergens bovenstaande kop lees dan roept die bij mij niet meteen een gericht gevoel op. Want we proberen per slot van rekening toch heel vaak onderscheid te maken? Als we een andere of nieuwe auto zoeken dan zoeken we ook vaak naar net dat ene exemplaar wat zich onderscheid van de rest. Bij onze dagelijkse boodschappen is er in het enorme aanbod van producten ook een onderscheid tussen A-merk en huis merk producten. Vaak van elkaar te onderscheiden door de eenvoudigere verpakking en/of de gunstigere prijs.
De A-merken proberen zich door het maken van meer en uitgebreidere reclame op radio en televisie te onderscheiden van de rest. Heel gewoon allemaal toch? Maar toch heeft het maken van onderscheid wel degelijk een heel erg beladen kant. In het nieuws komt vrijwel elke dag of week wel een item voorbij die deze beladen (lees nare) kant duidelijk maakt. Afgelopen December hebben we via alle media er voluit met zijn allen op kunnen reageren tot grote ergernis van velen. Het vieren van Sinterklaas. Ik hoor u al denken NEE niet weer aub!! Maar wees gerust daar gaat deze column niet over.
Als u eens de tijd neemt en het woord discriminatie opzoekt in woordenboek of op het internet dan is de meest voorkomende vertaling de kop van deze column. Namelijk het maken van onderscheid en uitgediept zijn er vele soorten discriminatie te benoemen. Het uitsluiten van mensen of goederen op basis van kleur, geloof of ingrediënten. En ook hier zorgt onze huidige media ervoor dat dit met veel aandacht wordt belicht! Iedereen heeft zo zijn eigen unieke opvattingen erover en ook dat kan weer de nodige conflicten geven.
Recent werd ik met een vorm van discriminatie geconfronteerd die ik tot dan toe niet als zodanig betiteld zou hebben. Het verhaal van de gediscrimineerde ging me daarbij door merg en been en het was net zo schrijnend als welk verhaal hierover dan ook. Na overlijden van een dame op leeftijd gaat er een bericht uit naar de zus van de dame. Deze zus woont in Canada en is zelf achter in de 80 maar twijfelt geen moment en komt over naar de provincie waarin ze is geboren.
Na de begrafenis blijft ze een poosje bij familie en horen we de verhalen. Een vraag aan haar waarom ze net na de oorlog naar Canada is verhuist wordt beantwoord met de uitleg over de mogelijkheden en het werkaanbod daar in die jaren. De vraag of ze niet graag terug zou willen naar Friesland wordt beantwoord met een verhaal wat een diepe maar vooral nare indruk achterlaat. Destijds is ze verliefd geworden op de man waarmee ze ook is getrouwd en naar Canada is verhuist. De man kwam uit een gezin waarvan de ouders zichzelf van betere stand achten en was het samenzijn van het paar niet gewenst.
Nu na al die jaren is dat hetgeen wat de oude dame haar ogen waterig maken, ze zou diep in haar hart heel graag willen maar de gedachte aan het te min zijn weerhouden haar er nog steeds van. Ik weet dat ik vele vormen van discriminatie zonder gevoel voorbij laat trekken. Misschien wel uit vermoeidheid van alle indrukken die op ons af tetteren. Maar deze keer draaide letterlijk mijn maag om en werd ik zo woest om deze vreselijke onbenulligheid. Discriminatie oftewel het maken van onderscheid is al zo oud als de mensheid zelf en mijn verhaal zal daarin voor de rest van de wereld niets veranderen.
Maar voor mijzelf wel. Ik zal dit altijd als voorbeeld voor mezelf naar voren halen in mijn gevoel en beter nadenken bij gevallen waarbij ik wordt geconfronteerd met het maken van onderscheid oftewel discriminatie.
Misschien denkt u met me mee want soms is het maken van onderscheid dus gewoon discriminatie!
Weest wel juh die Sneeker!